Stan zachowania sukni był zły i uniemożliwiał jej eksponowanie ze względu na bardzo duże ubytki materiału. Suknię odkurzono i oczyszczono na mokro w całości, demontując jedynie skórzane potniki, poduszeczkę modelującą wraz z drukowanym paskiem tkaniny oraz guziki na metalowych nóżkach – elementy wymagające oddzielnych zabiegów konserwatorskich. Miejsca wokół ubytków zabezpieczono igłowo, na lokalnym podłożu z tkaniny wełnianej o splocie płótna, ściegami siatki konserwatorskiej i punktowo. Dodatkowo wzmocniono cały przód spódnicy, podszywając go jedwabną organzą. Zrekonstruowano niezachowane fragmenty dolnego brzegu sukni, kieszeń oraz uzupełniono brakujące guziki.

Zaprojektowano i wykonano dopasowany do kroju sukni manekin. Korpus poszerzono w biodrach przy użyciu włókniny poliestrowej. Dodatkowo uszyto 3 zakładane na manekin wypełnienia, modelujące biust, brzuch i pośladki. Nakładki modelujące uszyto z tkaniny bawełnianej wypełnionej włókniną poliestrową. Wykonano również wypełnienia rękawów sukni, które uszyto z tkaniny poliestrowej i napełniono granulatem styropianowym. Na koniec uszyto bawełnianą halkę, podpierającą spódnicę sukni.