Celem prac badawczo-konserwatorskich była szczegółowa analiza wszystkich fragmentów tkanin w celu rozpoznania rodzajów obiektów, z jakich mogły pochodzić. Na podstawie zachowanych szczegółów kroju i stylistyki ornamentalnej podjęto również próbę datowania obiektów. Kolejnym zadaniem było określenie zakresu i opracowanie sposobu prac konserwatorsko-restauratorskich.
W trakcie prac konserwatorskich przeanalizowano ok. 270 fragmentów tkanin o powierzchni od kilku do kilkudziesięciu cm². Rozróżniono m.in.: jedwabny broszowany adamaszek, jedwabną broszowaną tkaninę wzorzystą, tkaninę jedwabną haftowaną nićmi z oplotem metalowym, 3 rodzaje jedwabnego atłasu, 2 rodzaje ażurowej gazy, kitajkę jedwabną, 2 rodzaje płótna lnianego, sukno wełniane i pasmanterię metalową. Zidentyfikowano części 10 różnych obiektów, między innymi dwóch ornatów, trzech stuł, pasa kontuszowego, szkaplerza, fragmenty ubiorów świeckich oraz obić trumiennych. 
Wszystkie fragmenty tkanin zostały wstępnie oczyszczone na sucho, a następnie na mokro w kąpieli wodnej z dodatkiem anionowego detergentu. Większość fragmentów po prawidłowym ułożeniu przygotowano do bezpiecznego przechowywania. Dalszej konserwacji poddano ornat z tkanin broszowanych, atłasową stułę, szkaplerz oraz pas kontuszowy. Płatek szkaplerza zabezpieczono igłowo na gazie młyńskiej. Ornat oraz stułę zdublowano na podłoże z jedwabiu technicznego, a części pasa na jedwabną organzę, przy użyciu klejów termoplastycznych. 
Do wszystkich obiektów przygotowano indywidualne opakowania umożliwiające bezpieczne przechowywanie i ekspozycję.
Prace konserwatorskie prowadzono w Międzyuczelnianym Instytucie Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Warszawie w l. 2016-2018.